Bir dönem bitiyor; bitti...


.....

Bir dönem bitiyor, bitti..

"Vedalar doğru değil, sevgiler yalan değil,

Koşarim ben sensizliğe, bu son bakişla gitmek hiç mümkün değil..."
...demiştim kendime, hep içimde umudumu canlı tutmaya, hep son bir şans daha olduğuna inandırmaya çalışarak...

Olmadı, yapamadık, yapamadı...

Kırılgandı, kötüydü, zordu-ki böyle olmaya hakkı da vardı- ama umutsuz ve güçsüzdü...Yıllar süren ilişkilerin umutları yalnız yaşatılamıyor, ya da ben beceremedim...

...

Dün 21 Haziran...

uğurlu sayımdır benim 21...

Hep 21'lerinde söylemişimdir ilk sevda sözcüklerimi sevdiklerime... Hep 21'ine kadar ertelemeye calışmışımdır büyük kararlarımı, hem biraz daha zaman kazanmışımdır hem de düşünmeye ayıracak zamanıma bir sınır olmuştur 21... Bazen de hiç beklenmedik, hazır olmadığım şeylerle çıkıp gelmiştir 21... Evet annem beni 2 Ağustos'da doğurmuştur ama ben onun yanına, 21 Mayıs'ı ikinci doğum günüm olarak eklemişimdir mesela...

...

Dün...

Yine bir ayın 21'i...

Bir dönem, bir efsane bitti...Kapandı tüm kapılar, söndü tüm umutlar, düşler tükendi...Geriye gerçeklerin ve kendine verilen sözlerin ciddiyeti ve ağırlığı kaldı...Belki de bir ömür boyunca yürekte hissedilecek bir ciddiyet ve ağırlık...

Farklı olabilir miydi?..

..diye sormanın artık anlamı yok..

Koskocaman, katıksız bir sevda masalı böyle bitti...

Geriye kalan Murathan Mungan şiileri, fotoğraflar, tutulan şarkılar, onun kokusu ve mahsunluğu..

ve tabii bir de gözden her daim süzülmeye hazır olan gözyaşları...

Kolay değil olmadı zaten hiç bir zaman ..

Ama kesin...

Ben Sezenle büyüdüm, belki efkarlı havamın yadigarıdır Sezen şarkıları ve son sözü ona bırakıyorum:

"Kolay olmayacak elbet üzüleceğim,

Mutlaka bir iz bırakacak...

Acı çektiğim doğru,

Ama sen bana bakma,

Ne olursa olsun seni unutacağım..."

Sevgiyle kalın...

Ata - Aralık 2005