bir kalemlik ömrüm
yazınla başladı
ölüm ise bir silgi kadar
yakın bana
üstüne atılacak bir çizgi
ayrılığın habercisi
ne ölüm
ne ayrılık
sadece sensizlik tüketir bu kalemi
ben
tükenmez kalemle
yazdım düşüme seni
yüreğime akıttım mürekkebini
bilerek ters koymuştun
cebime tutkunun morumsu kılıcını
sayende
ölmedim
ama tutuldum senimsi mürekkebine