Bir tekneyle geçiyorum kayalıkların arasından. Karanlık çöküyor
ıssızlıklarına. Güneşle savaşlarından kalma yogun bir ısı
yükseliyor, tenime çarpıyor. Sarp kayalar bile sıcakken ne kadar
cekici görünüyorlar. "Demek sevgi bu yüzden sıcak" diye düşünüyorum.
Tenimi seviyorum onu bana vereni de. Hissedebiliyorum. Bu ısıyı
hissettigim tek yer tenim degil. Kalbimin derinliklerinde de onu
hissedebiliyorum. Hissetmeseydim hala atıyor olmazdı.
Bir tekne geçiyor kayalıkların arasından. Karanlık çöküyor
ıssızlığıma.
Onu seviyorum. Sıcaklığını, bana verdiklerini ve yarattıklarını. Ne
yada kim olduğunu bilmiyorum. Hiç görmedim ama hep duydum. Bir kalp
ritmi gibi. Ritmi her kaybetti?imde ölmek istedim. Yok olmayı
isteyecek kadar acı çektim. Onu kelimelerle kaybettim, hep
sessizliğin içinde buldum.
Kapayın gözlerinizi. Bırakın karanlık çöksün kayalıklarınıza.
Sessizliğinizi dinleyin. Duyuyor musunuz?
